zaterdag 30 december 2017

Droom komt uit voor Evelien Storm


“Mijn grootste droom is het uitbrengen van een album met eigen werk”, aldus muzikante Evelien Storm toen ik haar in 2015 interviewde voor MNSKP. Deze wens gaat nu, bijna drie jaar later, uitkomen want in het voorjaar van 2018 neemt Evelien haar eerste album met zelf geschreven nummers op. En dat mede dankzij de crowdfundingsactie op Stichtingvoordekunst.nl waarmee ze (op dit moment) 95% van het benodigde bedrag heeft binnengehaald. Good for her!

Op het album komen elf nummers te staan waarop verschillende invloeden samenkomen. Zelf noemt ze het 'een mix van speelse ritmes, mythische verhalen, verstilde momenten van heimwee en meezingliedjes voor in de auto.' Een soort cross-over tussen jazz, pop en Braziliaans. Eens even horen hoe het nu met Evelien is. 

Hoe ziet een gemiddelde dag er voor jou uit als muzikante?
Poeh... Nou, de laatste weken zaten de gewone werkdagen heel vol met verschillende dingen. Van werken aan het album, zangles geven, concerten bezoeken, mails beantwoorden, zelf zangles krijgen, werken als producent in het buurttheater De Nieuwe Regentes, tot de crowdfunding voor het album. Dat laatste is iets waar ik erg veel tijd in heb gestoken. Gelukkig werpt het nu ook z'n vruchten af! 

Had je altijd al talent voor zingen?
Ik heb het even nagevraagd aan m'n moeder... Volgens haar zong ik heel jong al. Zingen op een podium begon denk ik op het Berne Iepenloftspul in Easterwierrum. Daar mocht ik ook stukjes solo zingen. Later ben ik op een koor bij Parnas gaan zingen en toen ik rond de 15 jaar was begon ik met privézangles bij Marcela Hendriks. Verder zong ik veel thuis en ik leerde mezelf gitaarspelen en zingen tegelijkertijd. Heerlijk om te doen! Maar ik weet niet of dat talent is. Ik had in ieder geval de mogelijkheid om mijn talent te ontwikkelen. Naast zingen deed ik trouwens ook veel aan toneel, zo zat ik op de Jeugdtheaterschool in Leeuwarden.

Wat betekent muziek voor jou?
Muziek luisteren en muziek maken zijn voor mij twee heel verschillende dingen. Bij muziek maken is muziek voor mij een medium waar ik mijn verhaal en creativiteit in kwijt kan. Dan ervaar ik verbinding met de andere muzikanten en ben ik volledig 'in het moment'. Je zou kunnen zeggen dat het mijn manier van mindfulness beoefenen is. Muziek luisteren werkt heel direct bij mij en is altijd verbonden aan emotie. Ik haal er troost uit, krijg er energie van, wil er van dansen of ga ervan huilen. Muziek is zo sterk. Van iedere fase of gebeurtenis in mijn leven herinner ik mij nog naar welke muziek ik luisterde. Ik denk ook dat ik niet zonder muziek kan.

Waar haal jij je inspiratie voor je eigen liedjes vandaan?
Voornamelijk uit jazz, Braziliaanse muziek, pop en de combinatie van die drie. Artiesten als Tatiana Parra, Mayra Andrade, Sara Tavares, Joni Mitchell, Paul Simon. Daar kan ik geen genoeg van krijgen. Zo prachtig. Mocht je ze niet kennen, zoek ze vooral op via Spotify! Verder haal ik mijn inspiratie uit oude mythes, de natuur, mensen uit m'n omgeving of mijn eigen jeugdherinneringen. En uit films. Als ik teksten schrijf zie ik vaak beelden of hele scènes voor me. Ik luister ook graag naar Fleetwood Mac. Afgelopen zomer heb ik een roadtrip door Amerika gemaakt. Iedere keer als ik nu naar Fleetwood Mac luister ben ik weer even terug op de uitgestrekte wegen in Death Valley.

Je droom komt uit maar... heb je nog meer dromen en ambities voor de toekomst?
Mijn toekomstdroom reikt nu even tot het eerste half jaar van 2018 wanneer ik mijn eerste album met eigen liedjes uitbreng. Het is een heel mooi proces om vanuit het niets een liedje te maken. In detail álles uit te denken, van de sfeer die een nummer moet hebben, de instrumenten die meespelen, tot een gitaarlijntje, een woord hier of daar en hoe ik wil dat mijn eigen stem klinkt. Het is één grote puzzel en opeens valt dan alles op z'n plek. En dat alles samen met te gekke, lieve muzikanten. Als er dan straks ook nog mensen zijn die naar het album luisteren en ervan kunnen genieten... Dat zou geweldig zijn!

Foto's: Renata Chede


dinsdag 19 december 2017

It's a rocky road...


Je hebt van die dagen... Maar ook die horen erbij. Gelukkig is er dan altijd nog chocolade. Mijn troost in stressvolle tijden. Niet voor niets is één van mijn lijfspreuken 'chocolate is the answer, no matter the question.' En dus maakte ik deze Rocky Road, gevuld met allerlei lekkers. Je vindt deze choco-treat overigens in allerlei varianten. Dus experimenteer vooral met de vulling!

Wat je nodig hebt:- 400 gr. pure chocolade
- 4 meringues in de gewenste smaak
- handjevol verse basilicumblaadjes
- 10 gr. pistachenoten
- 10 gr. amandelen
- 10 gr. walnoten
- 15 gr. gedroogde cranberry's
- keukenmachine
- bakpapier
- platte, ondiepe (brownie)schaal (ca. 18 x 28 cm)
- pannenlikker


Hoe je het maakt:
  1. Smelt de chocolade au-bain-marie.
  2. Breek 3 meringues in stukjes.
  3. Doe 1 meringue samen met de basilicum en noten in de keukenmachine. Maal fijn. Je mag nog wel wat van de nootjes zien.
  4. Snijd de cranberry's in tweeën.
  5. Bedek de schaal met bakpapier.
  6. Verdeel de meringuestukjes (van stap 2) en de cranberry's over de bodem van de schaal.
  7. Schenk de gesmolten chocolade in de schaal. Strijk de boel een beetje glad met de pannenlikker.
  8. Laat een beetje afkoelen en verdeel dan het meringue-pistachemengsel over de chocolade.
  9. Doe de schaal in de koelkast en laat minimaal 1,5 uur opstijven.
  10. Haal de Rocky Road uit de koelkast en verwijder het bakpapier. Serveer op een mooie snijplank en laat je gasten zelf een stuk afbreken. Of, als je niet wilt delen (en geloof me, dat wordt heel lastig), breek je de Rocky Road zelf in stukken. Leg op een mooi vintage bord en... geniet!

vrijdag 24 november 2017

Winactie: een dag verstillen en genieten


Nog niet zo heel lang geleden ging ik op avontuur met mezelf. Klinkt dat zweverig? Nou, dat was het niet. Het was in één woord: een verademing. Oké, dat zijn twee woorden. Ik mocht een heel weekend lang op adem komen tijdens de Genieten & Verstillen retraite van Centrum de Spiegel. Je leest er alles over in mijn blog En het is zo stil in mij...

Stiltedag
Vind je het een beetje spannend om meteen drie dagen op retraite te gaan? Misschien is een stiltedag dan iets voor jou. Je ervaart zelf wat verstillen betekent en wat het voor jou kan doen. Agnes de Vries van Centrum de Spiegel organiseert een Genieten & Verstillen Dag op zaterdag 9 december in het pittoreske Wier in Friesland. "Ontmoeten en ontspannen staan voorop", aldus Agnes. "Het programma is laagdrempelig en zeer geschikt voor ‘beginners’ op het gebied van stilte, mediteren en yoga. En, ervaring met yoga en meditatie is niet nodig."

Wat je kunt verwachten
- Ontspannen in een rustige omgeving
- Yoga- en meditatiesessies
- Mantra zingen
- Lunch (biologisch)
- 100% offline dus: geen (social) media, boeken, telefoon

Lees hier meer over de Genieten & Verstillen-dag.

Meedoen met de winactie
Even he-le-maal niets. Een dag lang bijkomen. Alle tijd voor jezelf. Lijkt jou dat wel wat? Doe dan mee met de winactie en wie weet ga jij 9 december mee op avontuur met Agnes. Om kans te maken, kun je het volgende doen:

- Like de Facebookpagina van Centrum de Spiegel. (Als je die nog niet geliked hebt.)
- Volg Centrum de Spiegel op Instagram. (Als je op IG zit en het account nog niet volgt.)
- Deel het winactie-bericht op Facebook en/of IG en vertel erbij waarom jij de Genieten & Verstillen Dag nodig hebt.

Deze winactie loopt tot maandag 27 november. Dan maken we de winnaar bekend!

dinsdag 7 november 2017

Zelf brood bakken


Zelf brood maken. Het kwam er maar niet van. Terwijl het eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is. Maar na een all-inclusive weekend waarbij (het) eten me haast te veel werd, moest ik even terug naar de basis. Een perfect moment om dan eindelijk eens te kijken of ik - als echte doe-het-zelver (op knutsel- en kookgebied vooral) - dit zou kunnen.

Dus werd het een heel simpel broodje. Gewoon gemaakt van witte bloem, water en gist. Oh, en wat zout. Echt, dat is het. Zoals altijd easypeasy. Het enige dat je verder nog nodig hebt, naast de genoemde ingrediënten, is wat geduld. Het deeg moet namelijk wel even rijzen...



Dit is mijn recept voor een 'simpel' broodje met een knapperige korst:

Wat je nodig hebt
- cakevorm (ik gebruikte eentje van siliconen)
- evt. bakpapier
- 470 gr. witte (tarwe)bloem
- 1/4 theel. droge gist
- 355 ml. water
- 1 1/4 theel. zout

Hoe je het maakt
  • Doe alle droge ingrediënten bij elkaar in een ruime kom en meng even met elkaar.
  • Voeg het water beetje bij beetje toe en meng kort door de bloem tot het vocht is opgenomen.
  • Als het goed is, heb je nu een soort van kleffe deegbal. Dek de kom af en laat de boel 12 uur rijzen op kamertemperatuur.
  • Na zo'n 12 uren rijzen ga je aan de slag met het deeg. Bestrooi het aanrecht met flink wat bloem en leg het deeg erop.
  • Kneed en vouw het deeg van rechts naar links en terug. Doe gewoon wat goed voelt. Dat heb ik tenminste gedaan...
  • Na een tijdje kneden, leg je de deegbal op een met (weer met flink wat) bloem bestrooide schone (thee)doek. Strooi er nog wat bloem overheen en vouw de doek dicht.
  • Laat het deeg nu nog eens 2 uren rijzen.
  • Verwarm de oven voor op 220 °C.
  • Doe het deeg dan in de cakevorm, eventueel met bakpapier erin.
  • Bak het brood 30 minuten afgedekt met wat aluminiumfolie.
  • Haal het folie er na 30 minuten af en bak het brood nog eens 20 minuten.
  • Het brood zou nu gaar moeten zijn. Ligt een beetje aan de power van je oven. Die van mij is nogal een oud besje... Haal het brood uit de cakevorm en laat even afkoelen op een rooster.
  • Dan: aansnijden maar want niets lekkerder dan vers afgebakken brood!

vrijdag 3 november 2017

Tips & tricks van vegan-goeroe Jannie


Zo... de Vegan Challenge zit erop. Een hele maand vegan eten, dat was het plan. Maar voor mij stopte de challenge ietsje eerder. Niet omdat het niet goed ging of omdat ik al dat plantaardige voedsel zat was. Puur en alleen vanwege het feit dat we een weekje naar Denemarken gingen. Het zou mijn eerste ervaring met dit land (en met Scandinavië in het algemeen) worden en ik wilde mezelf daarom niets ontzeggen.

Nu merkte ik wel dat zodra ik dat besluit had genomen, de aandacht voor het hele vegan-gebeuren direct verslapte. Beetje jammer wel eigenlijk. Maar, dacht ik, misschien kwam dit ook wel doordat er lichamelijk van alles in gang was gezet door het aangepaste 'dieet'. Ik had namelijk het gevoel dat er iets met mijn energielevel aan de hand was. Dus leek het mij slim om eens aan iemand met wat meer verstand van vegan-zaken advies te vragen.

Vegan-goeroe Jannie
Zo kwam ik terecht bij Jannie die ik al kende en volg via Instagram. Zij is overtuigd vegan en gaat daar dan ook helemaal voor. "Ik wil iedereen wel een plantaardig dieet aanraden!" Als je haar IG-account jannie_veganlifestyle bekijkt, snap je waarom. Zij gaat zeg maar all the way. Dus vroeg ik haar wat tips & tricks over hoe je nu het beste (lees op een zo gezond mogelijke manier) vegan kunt eten.

"Kaas miste ik in het begin wel maar ook daar heb je goede plantaardige alternatieven voor. En ik eet nu superveel avocado's, terwijl ik ze vroeger niet lustte. Toen ik switchte naar vegan, ging ik eerst op zoek naar alternatieven voor snacks en lekkere dingen zoals chocola, taartjes, snoep, hamburgers etc. Tot mijn verrassing bleek ik die al snel te kunnen vinden, gewoon in de buurt ook nog. Eigenlijk hoef je maar voor een paar dingen ietsje meer moeite te doen." Volgens Jannie zijn er dus voldoende vegan-opties. "Let wel even op dat je bepaalde voedingsstoffen aanvult omdat je bijvoorbeeld geen vlees meer eet."

Vegan tips & tricks van Jannie

  • Eiwit is belangrijk want het levert calorieën en aminozuren. Die laatste zijn de bouwstenen voor het eiwit in lichaamscellen. Sommige aminozuren maakt je lichaam zelf aan maar andere moeten uit eten komen. Dierlijke eiwitten zitten vooral in vlees, vis, melk, kaas en eieren. Plantaardige eiwitten vooral in brood, graanproducten, peulvruchten, noten en paddenstoelen.
    Tip: in noten en zaden zitten gemiddeld meer eiwitten dan in vlees dus zorg dat je daar voldoende van eet.

  • Vitamine B12 is nodig voor de aanmaak van rode bloedcellen en die zijn weer nodig om zuurstof in je bloed te vervoeren. Daarnaast helpt deze vitamine bij een goede werking van het zenuwstelsel. Helaas zit vitamine B12 alleen in dierlijke producten zoals zuivelproducten, vlees, vleeswaren, vis en eieren.
    Alternatief: slik een vitamine B12-supplement of gebruik producten met toegevoegd vitamine B12.
     
  • Omega 3-vetzuren beschermen tegen je tegen hart- en vaatziekten en passen in een gezonde voeding. Het zijn meervoudig onverzadigde vetzuren die o.a. in plantaardige oliën zoals lijnzaadolie maar ook in vlees, vis en schaal- en schelpdieren zitten.
    Alternatief: een Omega3-capsule gemaakt van algenolie (uit zeewierextract) of een zelfgemaakt mengsel van lijnzaad en andere noten en zaden (zie het recept hieronder).

  • IJzer is een mineraal dat onder andere zorgt voor de vorming van hemoglobine, een onderdeel van rode bloedcellen. IJzer komt in eten voor als heemijzer en als non-heemijzer. Heemijzer zit alleen in dierlijke producten. Non-heemijzer zit in dierlijke én plantaardige producten.
    Tip: eet extra groente ter aanvulling van je ijzergehalte
    Let op: vrouwen in de vruchtbare leeftijd, zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven lopen meer risico op een ijzertekort. Datzelfde geldt voor jonge kinderen. Je herkent een ijzertekort aan vermoeidheid, bleke huid, rusteloze benen en snel buiten adem zijn.

Recept voor het Omega 3-mengsel
(goed voor zo'n 40 theelepels)

- 3 eetl. lijnzaad
- 3 eetl. sesamzaad
- 2 eetl. maanzaad
- 4 eetl. pompoenpitten
- 3 eetl. hennepzaad (gemalen)
- 10 hele walnoten
- 10 hazelnoten (ongezouten en met het velletje!)

Bereiding:
Stamp alles fijn in een vijzel of vermaal het in de keukenmachine.

woensdag 18 oktober 2017

Vegan courgettetaart


Nu ik dan toch nog middenin die vegan challenge zit, deel ik graag een leuk en makkelijk (always!) veganistisch recept met je. Niet eentje van mijzelf overigens. Deze komt uit Jenneke's Kitchen, waarvoor dank. Ik mocht haar versie van deze quiche overigens proeven tijdens het heerlijke retraite weekend waar ik onlangs aan deelnam. En daar is dan ook dat mooie plaatje hierboven geschoten door mijn lieve vriendin Thérèse, die dus tevens een zeer verdienstelijk fotografe is. (Check thereserijken.nl maar eens.)

Het recept voor de courgettetaart dan. En, mocht jij geen vegan-fan zijn, laat je niet weerhouden. Vervang de sojaroom door gewone kookroom, de egg-replacer door twee eitjes en gebruik bijvoorbeeld Parmezaanse kaas als topping. Afhankelijk van wat voor soort gerecht je maakt, kun je eieren ook vervangen door onder andere lijnzaad, chiazaad, banaan of zogenaamd zwart zout.

Wat je nodig hebt
- speciale quichevorm of taartvorm
- bakpapier
- rasp
- bladerdeeg van Tante Fanny (o.a. te vinden in het koelvak bij de Jumbo)
- 2 courgettes
- pakje sojaroom (van Alpro bijv.)
- egg-replacer (natuurwinkel of De Tuinen)
- edelgistvlokken (natuurwinkel of De Tuinen)
- paar kerstomaatjes
- peper en zout
- evt. paneermeel (zonder ei!)
- evt. rucola en pijnboompitten

Hoe je het maakt
  • Verwarm de oven voor op 180-220 °C.  
  • Spreid het bladerdeeg (dat al rond is, jeuij!) over de bodem van de vorm en prik er met een vork wat gaatjes in. 
  • Strooi evt. nog wat paneermeel over de bodem.
  • Rasp de courgettes.
  • Meng de room met egg-replacer (juiste afmetingen staan op de verpakking) en voeg naar smaak wat peper en zout toe.
  • Vul de vorm met een laag courgette en dan een laag 'ei'-mengsel. Herhaal dit ritueel tot alles op is.
  • Bovenop leg je een paar kerstomaatjes en hierover heen strooi je wat edelgistvlokken.
  • En dan nu die oven in! Kijk na 20 minuten even of de quiche er al een beetje bruin gebakken en stevig uitziet. Prik anders even met een satéprikker in de taart om te testen. Mijn oven is een oudje en daarom duurt het bakproces bij mij vaak wat langer...
  • Broccolitaart gaar en klaar? Gooi er naar wens nog wat pijnboompitten overheen. 
  • Vlak voor het serveren kun je nog wat rucola over de quiche heen draperen. Voor de mooi maar ook voor de smaak.

maandag 16 oktober 2017

Vegan Challenge update


Yeiks! En: oh nee! Ik likte per ongeluk aan het toetje van mijn dochter. Zo'n nep-Danoontje van de Lidl. Die heel vies en zoet is. En in de categorie zuivel valt. Oeps... Het was echt niet mijn bedoeling en toch voel ik me licht schuldig. Hoewel dat natuurlijk nergens op slaat. Het zegt echter wel iets over hoe serieus ik deze Vegan Challenge (ja, met hoofdletters want het is ook echt een ding op Facebook enzo) neem. En toch heb ik de tweede week van deze 30-dagen-challenge nóg een keer gezondigd. Niet per ongeluk. Niks niet oeps dus. Ik zal proberen uit te leggen hoe dat zit...

I know. Eigenlijk hoef ik aan niemand verantwoording af te leggen, behalve aan mezelf misschien. Ik begon uit eigen overweging aan deze challenge. Niemand verplichtte mij hiertoe. Maar, gezien het feit dat ik dit zo nodig wil delen met de rest van de wereld, vind ik eerlijkheid in dezen (en eigenlijk altijd) wel belangrijk. Kijk het zit zo. Mijn lieftallige echtgenoot had al lang voordat ik aan deze Vegan Challenge mee wilde gaan doen, een romantisch avondje uit gepland. En hij nam me mee naar mijn en inmiddels ook zijn favoriete restaurant: De Waard van Ternaard. Tja en toen kwam ik in gewetensnood. Wat te doen? Mezelf deze 'vegan-break' gunnen? Of moest ik 'afzien' en de chefkok van dit gerenommeerde restaurant (dat ook nog eens alleen met een verrassingsmenu werkt) vragen om een vegan alternatief?

Ik ging heel bewust en vol overtuiging voor optie 1. En eerlijk... het was heerlijk! Moet ik er wel bij zeggen dat we eigenlijk maar één vleesgerecht hebben gehad, dat ook nog eens wild was. Een klein, subtiel stukje hert. Voor de rest was het vis, vis en nog eens vis. Maar ook veel ander lekkers hoor. Het was een uitgebalanceerd viergangen diner met daarbij vijf amuses. Allemaal prachtige smaakcombinaties en echt té lekker. En na dit alles voelde ik mij nog steeds heel goed. Hoe kun je je na zo'n smaakfestijn überhaupt slecht voelen?

Geen excuses daarom. Ik heb genoten. Punt. En wat een luxeleven want de avond erna mocht ik alweer uit eten. En, dit keer ging ik wél voor uitsluitend vegan. Want dat kan bij Eetcafé Spinoza in Leeuwarden heel goed. Ze hebben daar een zogenaamde 'vegan friendly' menukaart met een ruime keuze aan veganistische gerechten. Zo begon ik met een bord vol nachos en proefde ik hoe lekker gesmolten Wilmersburger 'kaas' is. Als hoofdgerecht koos ik de seitan Wellington, wat een goede keuze bleek. En uiteraard vroeg ik om een veganistische witte wijn om de boel te begeleiden. Tot slot was er zelfs nog ruimte voor een toetje en dat was het ook echt. Een parfait van koffie met hazelnootkrokant en sojaslagroom.

Goed. U begrijpt. Het was weer een week vol culinaire feestelijkheden. En dat bijna allemaal vegan. Wordt vervolgd...








maandag 9 oktober 2017

Try myself: 30 dagen vegan eten


Lekker handig. Op dag één van je zogenaamde vegan challenge vrienden te gast hebben waarmee je (voordat je wist dat je aan die leuke 'uitdaging' begon) hebt afgesproken samen hapjes te gaan maken. En die ook op te eten. Lekker wijntje erbij. Gewoon een gezellig etentje. Geen driegangen-menu. Niet te moeilijk. Dat laatste is nou precies de associatie die veel mensen hebben bij vegan. Denk ik. Weet ik. Dat bevestigen althans de meeste reacties die ik krijg op deze 30-dagen-challenge. En misschien ook dat het niet lekker zou zijn. Maar voordat ik verderga (en even for the record): ik moet niks hè. Ik doe dit omdat ik het wil. Waarom? Nou let op. Dat zit zo...

Bewuster leven
Heel eerlijk? Puur uit interesse. Om erachter te komen waar nou eigenlijk dierlijke vetten in zitten. En nee. Ik ben geen wereldverbeteraar. Ik wil gewoon graag wat bewuster leven. In de hoop dat dit een beetje zal helpen. En zeker niet alleen die wereld. Mezelf ook heus. Het is net als mijn zonder-suiker-experiment een tijdje terug. Dat was echt een openbaring. Ontdekken dat suiker werkelijk waar o-ve-ral in zit. Wat me toen het meeste verbaasde was dat het ook in producten zit waarin je het niet verwacht. En dat je daardoor dus ongemerkt suiker binnen krijgt. Ook als je dit niet wilt. Want je bent je daar dus niet bewust van. Dat laatste, daar gaat het me om. Een stukje bewustwording. Niets mis mee toch?

Puur plantaardig
En zo begon ik nietsvermoedend (want ik had me dus echt amper voorbereid, dan wel ingelezen in de vegan-materie) aan week één van deze challenge. Waarvan ik trouwens al weet dat ik 'm niet ga halen. Ik wist dat ik ging zondigen, al dan niet bewust. Want wie weet nou dat er zelfs in de meeste witte wijn dierlijk 'spul' zit. (By the way: yeiks!) En ik vind dat dat oké is. Niet van die wijn. Maar dat ik af en toe zondig. Want nogmaals, ik doe dit uit vrije wil. Nu kan ik hele verhalen doen over wat voor heerlijks ik allemaal heb gekookt, welke veganistische ontdekkingen ik allemaal doe en hoe goed het voelt om puur plantaardig te eten. Doe ik niet. Ik laat - voor nu - even lekker makkelijk de beelden van al dat vegan lekkers voor zich spreken:

zoete aardappelsoep met limoen

courgetti met homemade pesto
(met edelgistvlokken i.p.v. Parmezaanse kaas)

geroerbakte tofu met avocadosalsa en
miso-worteldressing

bietenwraps met hummus en paprikaspread,
gevuld met allerlei gezonds

dhal tadka - rode linzencrème
(recept uit Bowls of Goodness)

broodje met rode biet en rucola bij Proefverlof

woensdag 4 oktober 2017

En het is zo stil in mij...


"Groei, geniet, geef, lach, leef, straal en wees jezelf. Altijd." Het is zo'n beetje het levensmotto van Agnes de Vries van Centrum de Spiegel. Al jaren geeft zij yoga- en meditatielessen maar ook muziek- en dansworkshops voor zowel kinderen als volwassenen. Bij Agnes gaat alles heel gemoedelijk. Geen moeilijk gedoe. Heel relaxt. Alles kan, alles mag. Of beter gezegd: niets moet. Open-minded en tegelijk nuchter. En daar hou ik van.

Op avontuur met mezelf
Kort geleden besloot Agnes haar vaste (eigen) praktijk na vijftien vaarwel te zeggen. Op naar een nieuw avontuur. Eén van haar diepste wensen was het organiseren van een yoga- en meditatieweekend. Dat werd Genieten & Verstillen. En het moest zo zijn want al heel lang wilde ik eens 'in retraite' gaan. Maar het kwam er tot op heden niet van. Waarom niet? Angst? Want ojee, je moet dagen lang stil zijn, stil zitten, compleet offline zijn etc. Allemaal aannames die zich in mijn bolle kop hadden genesteld. Door Agnes (want ik kende haar al een beetje), durfde ik het aan. En dus ging ook ik op avontuur: met mezelf!


Unieke locatie bij het wad
Een heel weekend lang de tijd en ruimte om tot rust te komen. Verstillen maar vooral ook genieten. Met als insteek: dichterbij jezelf te komen. En waar kan dat beter dan in een voormalig gebedshuis. De Kraak van Van Dam  is tegenwoordig een luxe logeeradres en nu is het voor drie dagen en twee nachten mijn stekkie. Het oude dorpskerkje in Oosterbierum ademt precies die sfeer uit die ik verwachtte van deze retraite. Sereen en toch ook knus. Bijna huiselijk maar dan zonder de 'drukte' van thuis. "Het is hier echt stil", aldus één van de deelnemers. En zo is het.

Stil is het ook in nabije omgeving. We zitten zo ongeveer in ‘the middle of nowhere’, in het noordwesten van Friesland, vlakbij de waddenkust. Nog een trigger voor mij om me aan te melden voor dit weekend. Ik kijk dan ook enorm uit naar de stiltewandeling die we gaan maken, Ook al ben ik een paar wandelschoenen vergeten mee te nemen...


Only vegan food
Ook de inwendige mens wordt niet vergeten. Niet onbelangrijk voor een foodie zoals ik. Agnes vroeg 'professioneel' thuiskok en fervent taartenbakster Jenneke van Jenneke's Kitchen om ons te verwennen. And so she did! En hoe tof en perfect passend bij een yoga- en meditatieretraite: alles was vegan. Van de courgette- en rode kool-quiches, de parel couscous-salade en de verse smoothies tot aan het bananenbrood, de granola en limoen-kokos cheesecake. En echt, het was verrassend lekker. (Niet voor niets besloot ik na dit weekend mee te doen aan de Vegan Challenge.) Clean food, clean body, clean mind.


Ik kan wél stil zitten!
Na het vegan ontbijt met onder andere heerlijke overnight oats “dalen we af naar de diepte in onszelf”, zoals Agnes het prachtig omschrijft. We doen een yogasessie bestaande uit ademhalingsoefeningen en sluiten af met een zitmeditatie. Allemaal ter voorbereiding op de lange wandeling die we daarna gaan maken. Agnes geeft aan dat deze meditatie een open einde heeft. Wat zoveel betekent als dat je zelf 'moet' voelen wanneer je klaar bent met mediteren. Verrassend genoeg (en dat is vooral m'n eigen bevinding) blijf ik als één van de laatsten zitten. Ik kan het dus wel, lang stil zitten. Hoewel dat niet de insteek is hier. Juist niet. Net als bij yoga gaat het vooral om dichtbij jezelf blijven. "Kijk naar wat jij nodig hebt", aldus Agnes. Oh en trouwens, in mijn hoofd was het verre van stil hoor. Dat vereist nog wel wat meer oefening.


Uren wandelen in stilte
Via de kloostertuin in het dorp lopen we door de polder richting waddendijk. Omdat het een stiltewandeling is, zonder ik me een beetje af van de rest van de groep. Puur uit zelfbescherming. Om te voorkomen dat ik tijdens het wandelen toch dingen met de anderen ga delen. Al is het maar door te fluisteren of te wijzen. Ik wil echt proberen stil te worden. Agnes geeft ons de tip om bijvoorbeeld te focussen op de natuur, daar zoveel mogelijk van te genieten. Zodat je beter op jezelf kunt afstemmen. Hoewel ze bij iedere oefening die we dit weekend doen, benadrukt: "Niks moet, niks hoeft. Alles is goed."

Het is een wandeling van zo'n 12 km maar daar merk ik weinig van. Onderweg laat ik mijn zintuigen prikkelen door wat de natuur maar ook andere omgevingsgeluiden mij brengen, De tijd vliegt voorbij. Onze zelfgemaakte lunchpakketjes eten we achter de dijk, met uitzicht op het wad en mijn geliefde Terschelling. Ik droom even weg... Heel even is het echt stil in mijn hoofd. We lopen verder en zijn halverwege de middag terug bij De Kraak van Van Dam. Het is lummeltijd. Kortom: lekker hangen, mandala's tekenen maar bovenal luieren. En dat alles nog steeds zoveel mogelijk in stilte.


Koken met Jenneke
Wanneer de kookworkshop van Jenneke eind van de middag begint, ben ik vijf hele uren stil geweest. Vijf uren! Ik. Niet praten. Not a word. Echt helemaal stil. En gek genoeg viel het fysieke aspect daarvan me niet zwaar. Het was bijna een verademing. Je beleeft alles zo anders, zo intens. Het ware verstillen, dat is pas moeilijk. Als die gedachten daarboven nou ook eens een pauze namen...

Uiteraard gaan we geheel in stijl vegan koken. Jenneke heeft een mooi menu voor ons bedacht met gerechten als wortel-gembersoep, shirazi-salade en brownie batter pie. Ze zet ons in groepjes van drie aan de slag en hoewel het wat dringen is in het keukentje van De Kraak, hangt er een prettige sfeer. Het eten is wederom heerlijk. We zijn dan ook best een beetje trots dat we zelf zo lekker én vegan hebben gekookt. We sluiten de dag af met een klankmeditatie in de St. Joriskerk hier om de hoek. Een relaxte manier om in ietwat hoger sferen en in mijn geval dromenland, te komen.

 
Hellup, we gaan mantra's zingen
Op de laatste dag beginnen we met alweer een rijk gevulde veganistische ontbijttafel. Nadat al dit lekkers wat gezakt is, doen we een lichte yogasessie. Daarna is er ruimte om nog even lekker te lummelen. Of om de mandala's die we eerder hebben getekend, door Agnes te laten 'lezen'. Ik ben heel benieuwd en vind het best wel spannend maar durf het aan. Het geeft mij nog wat extra inzichten over wie ik ben en vooral wie ik wil zijn. En dat bovenop alles wat dit weekend mij tot nu toe al heeft gebracht.

Na de lunch volgt de slotsessie. We gaan mantra’s zingen. Hellup! En ja hoor, Agnes spreekt mij (naast een aantal andere deelnemers overigens) aan om te proberen echt mee te doen. Doodeng. Ik heb echt nul zangtalent en daarnaast... nou ja, need I say more? Goed. We gaan dus zingen. Gelukkig blijkt iedereen mee te doen. Tot mijn eigen verbazing zing ik uit volle borst (niet heel luid hoor) mee met de verschillende mantra's die we zingen. Ik raak in een soort vervoering en dat voelt eigenlijk stiekem best wel goed. Een vreemde en tegelijk mooie gewaarwording. En ook, we zijn eventjes helemaal één met de hele groep.


De stem van je hart
Wat mij na alle sessies en oefeningen bijblijft is dit 'advies' van Agnes: "Luister naar de stem van je hart." Dat klinkt misschien wat zweverig maar het is eigenlijk heel simpel. Het gaat om balans. In geven en ontvangen. Hoe is jouw balans en, hoe wil je dat deze is? Waar voel jij je goed bij? Dit retraite weekend is een mooie, laagdrempelige manier om daar achter te komen. Zie het als een soort detox voor lichaam en geest. Een moment om op adem te komen. En misschien, heel misschien, krijg je hierdoor ook (weer) meer focus op wat echt belangrijk is. Voor jou.

Ik moet de overtuiging die ik voorafgaand aan dit weekend had, inmiddels ook een beetje bijstellen. “Ik ben hier niet om vrienden te maken, behalve met mezelf.” Nu denk ik: best wel bijzonder om in deze hoedanigheid heel even elkaars leven aan te raken. Eventjes verbinding te maken. Om daarna weer ieders eigen weg te gaan.


Het is goed zo…
Na de mantrasessie sluit Agnes de retraite af met een paar persoonlijke dankwoorden. Daarna volgt haast ieder van ons haar voorbeeld. Ik sla over. Het is goed zo. Is dit dan wat 'verstild zijn' is? Niet de behoefte hebben om dat wat je denkt, voelt en ervaart (continu) te moeten of willen delen. Wat fijn. Wat een rust. Al is het maar voor even...

Hieronder een fotografische impressie van het weekend. Met dank aan Thérèse Rijken Fotografie voor de prachtige beelden.