Yeiks! En: oh nee! Ik likte per ongeluk aan het toetje van mijn dochter. Zo'n nep-Danoontje van de Lidl. Die heel vies en zoet is. En in de categorie zuivel valt. Oeps... Het was echt niet mijn bedoeling en toch voel ik me licht schuldig. Hoewel dat natuurlijk nergens op slaat. Het zegt echter wel iets over hoe serieus ik deze Vegan Challenge (ja, met hoofdletters want het is ook echt een ding op Facebook enzo) neem. En toch heb ik de tweede week van deze 30-dagen-challenge nóg een keer gezondigd. Niet per ongeluk. Niks niet oeps dus. Ik zal proberen uit te leggen hoe dat zit...
I know. Eigenlijk hoef ik aan niemand verantwoording af te leggen, behalve aan mezelf misschien. Ik begon uit eigen overweging aan deze challenge. Niemand verplichtte mij hiertoe. Maar, gezien het feit dat ik dit zo nodig wil delen met de rest van de wereld, vind ik eerlijkheid in dezen (en eigenlijk altijd) wel belangrijk. Kijk het zit zo. Mijn lieftallige echtgenoot had al lang voordat ik aan deze Vegan Challenge mee wilde gaan doen, een romantisch avondje uit gepland. En hij nam me mee naar mijn en inmiddels ook zijn favoriete restaurant: De Waard van Ternaard. Tja en toen kwam ik in gewetensnood. Wat te doen? Mezelf deze 'vegan-break' gunnen? Of moest ik 'afzien' en de chefkok van dit gerenommeerde restaurant (dat ook nog eens alleen met een verrassingsmenu werkt) vragen om een vegan alternatief?
Ik ging heel bewust en vol overtuiging voor optie 1. En eerlijk... het was heerlijk! Moet ik er wel bij zeggen dat we eigenlijk maar één vleesgerecht hebben gehad, dat ook nog eens wild was. Een klein, subtiel stukje hert. Voor de rest was het vis, vis en nog eens vis. Maar ook veel ander lekkers hoor. Het was een uitgebalanceerd viergangen diner met daarbij vijf amuses. Allemaal prachtige smaakcombinaties en echt té lekker. En na dit alles voelde ik mij nog steeds heel goed. Hoe kun je je na zo'n smaakfestijn überhaupt slecht voelen?
Geen excuses daarom. Ik heb genoten. Punt. En wat een luxeleven want de avond erna mocht ik alweer uit eten. En, dit keer ging ik wél voor uitsluitend vegan. Want dat kan bij Eetcafé Spinoza in Leeuwarden heel goed. Ze hebben daar een zogenaamde 'vegan friendly' menukaart met een ruime keuze aan veganistische gerechten. Zo begon ik met een bord vol nachos en proefde ik hoe lekker gesmolten Wilmersburger 'kaas' is. Als hoofdgerecht koos ik de seitan Wellington, wat een goede keuze bleek. En uiteraard vroeg ik om een veganistische witte wijn om de boel te begeleiden. Tot slot was er zelfs nog ruimte voor een toetje en dat was het ook echt. Een parfait van koffie met hazelnootkrokant en sojaslagroom.
Goed. U begrijpt. Het was weer een week vol culinaire feestelijkheden. En dat bijna allemaal vegan. Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten